หมอบ้านนอก

อีบัวเอ๊ย…อีบัว… “” ยายทองแกนั่งอยู่ที่นอกชาน ตะโกนเรียกสานสาวของแกอยู่บนบ้าน “” จ๋ายาย….. “” เสียงอีบัวดังมาจากหลังบ้านแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดมาด้วยความเร็ว “” ตุ๊บ…โอ๊ย…ยายจ๋า…ช่วยหนูด้วย… “” “” มึงเป็นอะไรของมึงว่ะอีบัว “” ยายทองตะโกนร้องว่าหลานสาวแบบไม่สบอารมณ์ เสียงลั่นทุ่ง แล้วลุกมาส่องดูที่นอกชาน “” หนูตกกะไดจ้ายาย “” อีบัวมันตกบันใดลงไปนอนหงายอยู่ที่พื้นดิน ผ้าถุงเปิดขึ้นไปถึงหน้าท้อง เห็นเนินxxxขาวๆลอยอยู่เต็มง่ามขาข้างๆบันได “” กูว่าแล้ว…บอกมึงกี่ครั้งกี่หนแล้วว่ะ…ว่าให้ค่อยๆเดิน แต่มึงก็ยัง… “” แกไม่รู้จะพูดยังไงกับหลานสาวของแก ได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินกลับไปนั่งเคียวหมากของแกต่อ “” ยายนะยาย…แทนที่จะลงไปดึงหนูหน่อยก็ไม่ได้…. “” “” บ๊ะ…อีนี่…เดี๋ยวเถอะมึง “” แกพูด พรางยกตะกล้าหมากแกทำท่าจะทุ่มใส่ “” หนูยังเจ็บขาอยู่เลย…ยายจะซ้ำเติมหนูอีกรึไงละ… “” “” เออ…เออ…ถ้ายังเจ็บอยู่ก็ไปหาไอ้ไข่ไอ้ย้อยมัน ให้มันเอาน้ำมันนวดให้ไป…นี่เอาไปให้มันด้วย…แล้วทีหลังก็เดินให้มัน ช้าๆหน่อยก็ได้…อีนี่… “” พูดจบ แกก็ล้วงสตางค์ให้อีบัวไปด้วย เผื่อเป็นค่ารักษา “” จ๊ะยาย…. “” ตาไข่ไอ้ย้อยที่ยายทองพูดถึง เป็นหมอประจำทุ่งแห่งนี้ แกรับรักษาโรคทุกชนิดที่มีเกิดขึ้นในสมัยนั้น ไม่ว่าจะผีเป็นเข้า